„Witamy w Strefie Pomocy ZHP! Dobrze, że dzwonisz! Za chwilę połączysz się z dyżurującym psychologiem. Rozmowy nie są rejestrowane i możesz pozostać anonimowy. Jeśli doświadczasz myśli samobójczych lub agresywnych, potrzebujesz natychmiastowej pomocy, zadzwoń pod telefon alarmowy 112. Aby połączyć się z psychologiem, wciśnij 1”…
Takie powitanie usłyszysz, gdy zadzwonisz do Strefy Pomocy ZHP – telefonicznej linii wsparcia psychologicznego, działającej od grudnia 2020 r. Z darmowej, anonimowej pomocy psychologa może skorzystać dziś każdy członek i każda członkini ZHP (nie tylko kadra instruktorska!). Linia dostępna jest w dni powszednie w godzinach od 15.00 do 21.00.
Jak wygląda praca na linii – z perspektywy konsultantki?
Linia obsługiwana jest przez cztery psycholożki. Zatrudniona jest także koordynatorka linii, która odpowiada za współpracę w zespole, kwestie administracyjne oraz obsługę grantów. Praca w Strefie Pomocy jest zdalna – ZHP posiada „wirtualny” numer telefonu Strefy Pomocy oraz centralkę do jego przekierowywania na służbowe komórki konsultantek. Dzięki temu osoby pracujące na linii nie muszą tracić czasu na dojazdy ani wywodzić się z jednego miasta. W zespole są dzięki temu osoby z Katowic, Warszawy, Częstochowy, a nawet spod Bergamo, we Włoszech. Każda z zatrudnionych osób ma swoje dyżury, w trakcie których jest w pełni dyspozycyjna i dostępna dla osób dzwoniących.
Dzień pracy zaczyna się o godzinie 15.00, a kończy o 21.00. Telefon może zadzwonić w każdej chwili, więc w tych godzinach osoba dyżurująca musi być czujna i skupiona. Liczba telefonów jest bardzo różna w zależności od dnia. Są takie dni, że nie zadzwoni nikt, a zdarzają się takie, w trakcie których dzwonią cztery osoby. „Gorący okres” linia przeżywa zwykle w czasie HAL lub w trakcie nagłych, kryzysowych wydarzeń – zarówno lokalnych, jak i ogólnopolskich.
Rozmowy na linii możemy podzielić na dwa główne typy – jeden dotyczy pomocy bezpośrednio osobie dzwoniącej, drugi – konsultacji. Jeśli chodzi o tematy, w trakcie ostatniego kwartału 2022 r. najczęściej zgłaszano się po pomoc w związku z: występowaniem obniżonego nastroju, podejrzeniem depresji, konfliktami interpersonalnymi, przemocą (w tym seksualną), spadkiem motywacji i wypaleniem harcerskim, radzeniem sobie z żałobą, konsultacjami dotyczącymi prób samobójczych w środowiskach, samookaleczeniami. Pojawiły się także wątki związane z zaburzeniami odżywiania, uzależnieniami (w tym behawioralnymi) i wsparciem osób LGBTQ+.
Każda z psycholożek została przeszkolona z reagowania w przypadku sytuacji zagrażających życiu rozmówców. W przypadku, gdy konieczne byłoby udaremnienie próby samobójczej, zespół ma opracowane procedury oraz jest gotowy do tego, by interweniować.
W trakcie oczekiwania na telefony zatrudnione psycholożki wykonują różne poboczne zadania, np. tworzą materiały na warsztaty, piszą publikacje, odpisują na maile, które wpływają na adres [email protected], lub promują organizowane przez zespół działania. Wszystkie osoby zatrudnione w Strefie Pomocy wywodzą się z Zespołu ds. Wsparcia Psychologicznego ZHP.
Dlaczego taka przestrzeń jak Strefa Pomocy jest w naszej organizacji potrzebna?
Tym, co odróżnia tę linię pomocową od innych dostępnych w Polsce, jest znajomość kontekstu – osoby pracujące na linii są instruktorkami ZHP. Nie ma dzięki temu konieczności tłumaczenia pojęć (zastęp, zbiórka, szczepowy itd.), zanim przejdziemy do sedna sprawy. Strefa Pomocy oferuje konsultacje dopasowane do przepisów i zasad obowiązujących w ZHP. Dodatkowo – taka pomoc psychologiczna jest łatwo dostępna – instruktor nie musi na własną rękę poszukiwać eksperta lub zastanawiać nad tym, czy ranga sprawy uzasadnia konsultację. Ekspert jest już i nie ma konieczności rozróżniania spraw „małych” i „dużych” – można po prostu zadzwonić. Nawet jeśli sprawa jest tak nienagląca, jak chęć skonsultowania wyzwania zgodnie z nowym SIM lub potrzeba psychoedukacji w zakresie asertywności.
Więcej informacji na temat działania Strefy Pomocy można znaleźć na naszej stronie.
